Йўлдаги аёл

Ўзини ўзгалардан, лаҳзалардан, ҳислардан, хатолардан излаган сайин ўзини йўқотиб бораверган аёл фожиа чоҳидагина ўзи билан юзма-юз қолади. Нафрат зиндонидан озод бўлишга интилаётган чоғида умр бўйи ўз қалбига, Буюк Оллоҳига қарши борганини англайди. Аёл шундагида қибласи-қалби сари рамзий маънодаги сўнгсиз ва поёнсиз йўлга тушади…