Waliokataliwa
Owen Jones
Heng Lee aanza kuhisi ajabu sana ghafla, kwa hivyo akakuja kumwona mganga wa mtaani, ambaye ni shangazi yake. Akafanya uchunguzi kadhaa na akaamua kuwa Heng hana damu, lakini ataambiaje familia yake, na watafanya nini kuihusu?
Heng Lee ni mchungaji wa mbuzi katika milima ya kijijini kaskazini mashariki mwa eneo la Chiang Rai lililoko kaskazini mwa Thailand, karibu sana na mpaka na Laos. Ni jamii inayotangamana sana ambapo kila mtu anajua mwengine. Heng anaugua ghafla, lakini sio mgonjwa sana kiasi cha kumzuia kuchunga mbuzi, na siku moja alilazimika aende kumwuona mganga wa hapa, kwa sababu ameanza kuzimia. Hakuna madaktari wa matibabu karibu na Mganga amekuwa mzuri kwa watu wengi kwa karne nyingi. Mganga alichukua vielelezo kadhaa na kufikia hitimisho kwamba figo za Heng zimeacha kufanya kazi na kwa hivyo ana wakati mdogo wa kuishi. Harakati za kuokoa maisha ya Heng zikaanza, lakini kuna nguvu nyingine zinafanya kazi pia. Je! nini itafanyika kwa Heng, familia yake na jamii yote, ikiwa atachukua ushauri wa Mganga?
1 WALIOKATALIWA
Hadithi ya Kuchekesha ya Kisasa ya Familia ya Popo
imeandikwa na
1 Owen Jones
Kutafsiriwa na
1 Kennedy C. Langat
Hakimiliki Owen Jones 14 Agosti, 2021
Haki ya Owen Jones kutambuliwa kama mwandishi wa kazi hii imethibitishwa kulingana na kifungu cha 77 na 78 cha Sheria ya Hakimiliki na Hati miliki ya 1988. Haki ya maadili ya mwandishi imesisitizwa.
Katika kazi hii ya kubuni, wahusika na hafla ni mambo ya mawazo ya mwandishi au hutumiwa kabisa kwa kubuni. Sehemu nyingine zinaweza kuwapo, lakini hafla hizo ni za kubuni.
Imechapishwa na
Huduma za Uchapishaji za Megan
https://meganthemisconception (https://meganthemisconception/)
1 TABARUKU
Kitabu hiki ni kwa heshima ya rafiki zangu Lord David Prosser na Murray Bromley, ambao walinisaidia mimi na familia yangu ya Thai zaidi ya vile watakavyotambua mnamo mwaka 2013.
Asante pia ni kwa SJ Agboola, ambaye ametafsiri kitabu hiki kwa lugha ya Kiyoruba, kwa kutoa maoni kuhusu maandishi hayo.
Matendo yao mazuri yatalipa kila mtu kwa wema.
Wasiliana nami kwa:
http://twitter.com/lekwilliams (http://twitter.com/lekwilliams)
owen@behind-the-smile.org (mailto:owen@behind-the-smile.org)
http://owencerijones.com (http://owencerijones.com/)
Jiunge na jarida letu kwa habari ya ndani
kwenye vitabu na uandishi wa Owen Jones
kwa kuandika barua pepe yako kwa:
http://meganthemisconception.com (http://meganthemisconception.com/)
1 1 SHIDA ZA BWANA LEE
Bwana Lee, au Mzee Lee, kama alivyojulikana kijijini alikuwa akihisi kiajabu kwa majuma kadhaa, na, kwa sababu jamii ya eneo hilo ilikuwa ndogo sana na iliyotengwa, kila mtu katika maeneo ya karibu alijua pia. Alikuwa akienda kutafuta ushauri kwa daktari wa mtaani, mmoja wa aina ya zamani, sio daktari wa kisasa na alikuwa amemwambia kuwa joto la mwili wake halikuwa sawa, kwa sababu kuna kitu kilikuwa kikiathiri damu yake.
Mwanamke huyo, Mganga wa eneo hilo, ambaye ni shangazi ya Bwana Lee, kwa kweli, bado hakuwa na uhakika kabisa wa sababu hiyo, lakini alikuwa ameahidi kwamba atajua katika saa kama ishirini na nne, ikiwa angeacha sampuli kadhaa ili achunguze na arudi wakati atakapomwita. Mganga alimkabidhi Bwana Lee mkusanyiko mmea wa kuvumwani na jiwe.
Alijua nini cha kufanya, kwa sababu alikuwa ameifanya hapo awali, kwa hivyo akakojoa juu ya mmea wa kuvumwani na akatema mate kwa jiwe baada ya kukohoa kwa kina. Alimrudishia kwa uangalifu asiguse kwa mikono yake asije akaichafua, akaifunga kando kwa vipande vya jani la ndizi kuhifadhi unyevu wao kwa muda mrefu iwezekanavyo.
“Uipatie siku moja ili zioze na ukaushe, kisha nitaangalia vizuri na kuona shida yako ni nini.”
“Asante, Shangazi Da, namaanisha, Mganga Da. Nitasubiri wito wako na nitarudi mara moja utakaponiita. ”
“Subiri hapo, kijana wangu, bado sijamaliza na wewe.”
Da alijisogeza nyuma yake na kuchukua kopo la udongo kutoka kwenye rafu. Aliifungua, akakunywa mara mbili kisha akatema ya mwisho kwa Mzee Lee. Wakati Da alikuwa akisali sala kwa miungu yake, Bwana Lee alikuwa anafikiria kuwa alikuwa amesahau kuhusu ‘utakaso’ - alichukia kutemewa mate na mtu yeyote, lakini haswa wanawake wazee wenye meno yaliyooza.
“Hiyo fukizo la pombe na sala itakusafisha hadi tuweze kutatua shida yako vizuri,” alimhakikishia.
Mganga Da alisimama kama mmea wa Yungiyungi kwenye sakafu ya udongo ya mahali pake pa matibabu, akaweka mkono wake karibu na bega la mpwa wake na kutembea naye nje, akisokota sigara walipokuwa wakienda.
Wakati walipokuwa nje, aliiwasha, akavuta kwa kina na akahisi moshi umejaa kwenye mapafu yake. “Habari ya mke wako na watoto wako wa kupendeza?”
“Ah, wako vizuri, Shangazi Da, lakini nina wasiwasi kidogo kuhusu afya yangu. Nimekuwa nikisikia kizembe kwa muda sasa na sijawahi kuugua katika maisha yangu yote, kama unavyojua. ”
“Hapana, sisi wana-Lee tuna nguvu sana. Baba yako, ndugu yangu mpendwa, angekuwa bado yuko fiti sasa, ikiwa asingekufa na homa. Alikuwa na nguvu kama nyati. Utamrithi, lakini hakuwahi kupigwa risasi. Nadhani ndio iliyokupata, ile risasi ya Yankee. ”
Bwana Lee alikuwa amepitia hii mara mia kadhaa hapo awali, lakini hakuweza kushinda hoja hiyo kwa hiyo aliiitikia kwa kichwa tu, akampa shangazi yake noti hamsini ya Baht na kuondoka kwenda shamba lake, ambalo lilikuwa mita chache tu nje ya kijiji.
Alikuwa anajisikia vizuri tayari, kwa hivyo alitembea kwa mwendo wa furaha kujaribu kuthibitisha kwa kila mtu.
Mzee Lee alimwamini kabisa shangazi yake wa zamani Da, kama kila mtu mwingine katika jamii yao, ambayo ilikuwa kijiji kidogo cha nyumba kama mia tano na mashamba kadhaa. Shangazi yake Da alikuwa amechukua jukumu la kuwa Mganga wa kijijini wakati alikuwa kijana, na hakukuwa na watu ambao wangeweza kumkumbuka yule aliyemtangulia. Hawakuwa wamewahi kuwa na daktari wao aliyehitimu wa chuo kikuu.
Hiyo haimaanishi kwamba wanakijiji hawakuwa na uwezo wa kupata daktari, lakini walikuwa wachache - daktari wa kudumu wa karibu alikuwa ‘mjini’, umbali wa kilomita sabini na tano na hakukuwa na mabasi, teksi au treni katika milima ambako walikuwa wakiishi ulio kwenye kona ya juu kabisa ya kaskazini-mashariki mwa Thailand. Licha ya hayo, madaktari walikuwa wa bei ghali na waliagiza dawa za gharama kubwa, ambazo kila mtu alifikiri walipata asilimia kubwa ya faida. Kulikuwa pia na kliniki katika vijiji vichache vilivyoko mbali, lakini ilikuwa na mwuguzi wakati wote na daktari wa muda ambaye alifanya kazi huko siku moja katika muda wa majuma mawili.
Wanakijiji kama Bwana Lee walidhani kwamba labda hiyo ilikuwa sawa kwa wenyeji matajiri wa jiji, lakini haina maana kwao. Je! Mkulima anawezaje kuacha kazi yake kwa siku nzima na kukodi mtu mwingine aliyena gari kumpeleka kwenda kumtembelea daktari wa jiji? Ikiwa ungepata mtu mwenye gari kijini, ingawa kulikuwa na matrekta machache ya zamani karibu ndani ya kilomita kumi.
Hapana, alifikiria, shangazi yake mzee alikuwa mzuri kwa kila mtu mwengine na alikuwa mzuri kwake na kwa kuongezea, hakuwa amemruhusu mtu yeyote afe ambaye muda wake ulikuwa haujaisha na hakika hakuwa ameua mtu yeyote, kila mtu angeapa kuthibitisha hayo. Kila mtu.
Bwana Lee alijivunia shangazi yake, na hata hivyo, hakukuwa na mganga mbadala kwa maili kadhaa na hakika hakuna mtu aliye na uzoefu kama wake wote - wote…? Kweli, hakuna mtu aliyejua alikuwa na umri gani kweli, hata yeye mwenyewe, lakini labda alikuwa na umri wa miaka tisini.
Bwana Lee alifika uani kwake na mawazo haya akilini. Alitaka kuzungumzia swala hilo na mkewe, kwa sababu ingawa alionekana kwa ulimwengu wa nje kuwa bosi katika familia yake, kama ilivyokuwa kwa kila familia nyingine, hiyo ilikuwa tu oneesho, kwa sababu kwa kweli, kila uamuzi ulifanywa na familia kwa ujumla, au angalau watu wazima wote.
Hii itakuwa siku ya kushangaza, kwa sababu Wana-Lee walikuwa hawajawahi kuwa na “shida” hapo awali na watoto wao wawili, ambao hawakuwa watoto tena, wangeweza kuruhusiwa kutoa maoni yao pia. Historia ilikuwa karibu kutengenezwa na Bwana Lee aliijua vizuri.
“Tope!” aliita, jina lake la upendo kwa mkewe tangu mzaliwa wao wa kwanza hakuweza kusema ‘Mama’. “Tope, upo?”
“Ndio, niko nje nyuma.”
Lee alisubiri kwa muda mfupi ili aingie kutoka chooni, lakini kulikuwa na joto na harufu mbaya ndani ya nyumba, kwa hivyo alirudi kwenye ua wa mbele na kukaa kwenye meza yao kubwa ya familia na paa lake la nyasi ambapo familia nzima ilikula na ilikuwa kawaida kukaa hapo wakati hawana kitu cha kufanya.
Jina halisi la Bi Lee lilikuwa Wan, ingawa mumewe alikuwa akimwita Tope kwa upendo, kwa kuwa mtoto wao mkubwa alikuwa amemwita hivyo na jina hilo lilikuwa limekwama kwa Bwana Lee lakini si kwa watoto. Alitoka kijijini, Baan Noi, kama Lee mwenyewe, lakini familia yake haikujua mahali pengine popote, wakati familia ya Bwana Lee ilitoka Uchina vizazi viwili hapo awali, ingawa mji huo wa nyumbani haukuwa mbali pia.
Alikuwa kawaida kama wanawake wa eneo hilo. Katika siku zake, alikuwa msichana mrembo sana, lakini wasichana hawakupewa nafasi nyingi wakati huo na wala hawakuhimizwa kuwa na tamaa, sio kwamba mambo yalikuwa yamebadilika sana kwa binti yake hata miaka ishirini baadaye. Bi Lee alikuwa ameazimia kutafuta mume akimaliza shule, kwa hivyo wakati Heng Lee aliuliza mkono wake na kuwaonesha wazazi wake pesa za fidia alizokuwa nazo kwenye benki, alikuwa anafikiria kuwa alikuwa mzuri kama mtu mwengine yeyote ambaye angeweza kupata. Wala hakuwa na hamu yoyote ya kutangatanga mbali na rafiki zake kwenye uhusiano na jiji kubwa ili kuongeza upeo wake.
Alikuwa hata ameanza kumpenda Heng Lee kwa njia yake mwenyewe, ingawa moto ulikuwa umedidimia katika maisha yake mafupi ya mapenzi na alikuwa hasa mshirika wa biashara sasa kuliko mke katika kampuni ya familia iliyodhamiriwa kuendeleza maisha yao na kwa watoto wao wawili.
Wan hakuwahi kutafuta mpenzi, ingawa alikuwa ameulizwa kabla na baada ya ndoa yake. Wakati huo, alikuwa amekasirika, lakini sasa aliangalia nyakati hizo kwa upole. Lee alikuwa wa kwanza na wa pekee kwake, na sasa hakika atakuwa mwisho wake, lakini hakujuta kuhusu hilo.
Ndoto yake tu ilikuwa kuwaona na kuwatunza wajukuu ambao watoto wake hakika wangetaka katika utimilifu wa wakati, ingawa yeye hakutaka wao, haswa binti yake, kukimbilia kuolewa kama yeye. Alijua kuwa watoto wake watakuwa na watoto kwa hakika kama mayai yanavyokuwa mayai, ikiwa wangeweza, kwa sababu ndiyo njia pekee ya kujipatia usalama wa kifedha wakati wa uzee na kuwa na nafasi ya kukuza hadhi ya familia.
Bi Lee alijali kuhusu familia, hadhi na heshima, lakini hakutaka vitu vingi zaidi ya vile alivyokuwa navyo tayari. Alikuwa amejifunza kuishi bila vitu vingi kwa muda mrefu hivi kwamba haikujali kwake zaidi.
Tayari alikuwa na simu ya rununu na runinga, lakini picha zilikuwa mbaya, na hakukuwa na chochote angeweza kufanya kuhusu hilo lakini asubiri serikali izunguke kuboresha vifaa vya kupeperusha matangazo, ambavyo kwa hakika vitawekwa siku moja, ikiwa sio wakati wowote hivi karibuni. Yeye hakutaka gari kwa sababu hakutaka kwenda popote na zaidi ya hayo barabara hazikuwa nzuri sana.
Walakini, haikuwa hivyo tu, watu wa umri wake na kituo walikuwa wamefikiria kuhusu gari lisiloweza kupatikana kwa muda mrefu hivi kwamba walikuwa wameacha kuzitamani miongo kadhaa iliyopita. Kwa maneno mengine, alikuwa ameridhika na baiskeli na pikipiki ya zamani ambazo zilikuwa njia ya usafirishaji wa familia.
Bi Lee hakutamani tena nguo za dhahabu au za kupendeza, kwani hali halisi ya kulea watoto wawili kwenye mshahara wa mkulima iliiondoa hayo akilini mwake miaka mingi iliyopita pia. Licha ya hayo yote, Bi Lee alikuwa mwanamke mwenye furaha ambaye aliipenda familia yake na alipenda kukaa vile alivyokuwa na mahali alipo, hadi wakati ambapo Buddha atakapomwita arudi nyumbani tena siku moja.
Bwana Lee alimwangalia mkewe akielekea kwake, alikuwa akirekebisha kitu chini ya saruni yake, lakini kutoka nje - kitu hakikukaa sawa, alidhani, lakini kamwe hakuuliza. Alikaa pembeni ya meza na akageuza miguu yake juu ili kukaa kama nguva kwenye mwamba wa Kidenmaki.
“Sawa, yule ajuza wa zamani alikuwa na nini cha kusema?”
“Haya, njoo, Matope, sio mbaya sana! Sawa, wewe na yeye hatujawahi kuipiga, lakini ndivyo inavyokwenda wakati mwingine, sivyo? Yeye hasemi neno baya kukuhusu, kwa nini, dakika thelathini tu zilizopita alikuwa akiuliza afya yako… na watoto ‘. ”
“Unaweza kuwa mjinga wakati mwingine pia, Heng. Yeye huongea vizuri kwangu na kuhusu mimi wakati watu wako karibu kusikia, lakini wakati wowote tukiwa pekee yetu, ananichukulia kama uchafu na amekuwa akifanya hivyo kila wakati. Ananichukia, lakini ni mjanja sana hawezi kukuruhusu uone jambo hilo, kwa sababu anajua kwamba utachukua upande wangu na sio wake. Nyinyi wanaume mnafikiria mna busara za ulimwengu lakini hamuoni kinachoendelea chini ya pua zenu.
“Amenituhumu kwa kila aina ya vitu kwa miaka mingi na mara nyingi pia… kama kutoweka nyumba iwe safi, kutowaosha watoto na hata alisema kwamba chakula changu kilinukia kama nimetumia kinyesi cha mbuzi kama ladha!
“Bah, haujui nusu yake, lakini huniamini pia, mke wako mwenyewe? Ndio, unaweza kutabasamu, lakini haikuchekesha sana kwangu miaka hii thelathini iliyopita, wacha nikuambie. Kwa hivyo, alikuwa na nini cha kusema? ”
“Hakuna kitu, kwa kweli, hiyo ilikuwa ukaguzi tu, kwa hivyo ilikuwa utaratibu ule ule wa zamani. Unajua, kojoa kwa kuvumwani fulani, uteme mate kwenye jiwe kisha umruhusu akupulize pombe kutoka kwa kinywa kile cha zamani. Inafanya mimi kutetemeka kufikiria kuihusu. Alisema angeniambia kesho, wakati angeweza kunijulisha matokeo.
“Watoto wako wapi? Je! Hawapaswi kuwa hapa kushiriki mazungumzo haya ya kifamilia? ”
“Sidhani hivyo, sio kweli. Baada ya yote, hatujui chochote bado, sivyo? Au una maoni yoyote? ”
“Hapana, sio kweli. Nilidhani ningeweza kupata msingo wa misuli kutoka kwa msichana huyo wa Kichina… hayo yanaweza kusaidia, ikiwa nitamuuliza anihurumie. Alijifunza ujuzi wake kaskazini mwa Thailand na anaweza kuwa mkali, sivyo… wanasema hivyo. Unajua, haswa na ndani yangu kuwa vile walivyo. Labda, watafaidika na kusugua kwa upole ingawa… unafikiria nini mpenzi wangu? ”
“Ndio, najua unamaanisha nini kwa kusugua kwa upole. Ikiwa ndivyo ilivyo, kwanini usiulize mjomba wako afanye? Kwa nini umchague msichana? ”
“Unajua ni kwa nini, sipendi kuwa na mikono ya wanaume kwangu, nimeelezea hayo hapo awali, lakini sawa, ikiwa itakukasirisha, sitapata kukandwa misuli.”
“Angalia, sisemi kwamba huwezi kwenda! Mbingu, sikuweza kukuzuia ikiwa ungetaka kwenda hata hivyo! Walakini, kama unavyosema, wanasema yeye ni mkali, na anaweza kufanya mabaya zaidi kuliko mema. Nadhani ingekuwa busara kutofanya hivyo, hadi tutakaposikia kutoka kwa shangazi yako, hiyo tu. ”
“Ndio, sawa, labda uko sahihi. Hujawahi kusema watoto wako wapi. ”
“Sina hakika kweli, nilifikiri wangekuwa wamerudi kufikia sasa… Walienda pamoja kuhudhuria sherehe ya siku ya kuzaliwa au nyingine mwishoni mwa juma. ”
Wana-Lee walikuwa na watoto wawili, msichana na mvulana, na walijiona kuwa ni bahati kwao, kwa sababu walikuwa wakijaribu kupata watoto kwa miaka kumi kabla ya kijana wao kuzaliwa. Walikuwa na umri wa miaka ishirini na kumi na sita sasa, kwa hivyo Bwana na Bi Lee walikuwa wamekata tamaa katika kutumaini zaidi.
Walikuwa wameacha pia kujaribu zamani.
Walakini, walikuwa watoto wazuri, wenye heshima na watiifu na waliwafanya wazazi wao wajivunie, au angalau, kile wazazi wao walijua kuwahusu kiliwafanya wajivunie, kwa sababu walikuwa kama watoto wowote wenye heshima: asilimia tisini nzuri, lakini pia wangeweza kuwa wafisadi na walikuwa na mawazo ya siri ambayo walijua wazazi wao hawatakubali.
Mwalimu Lee, mtoto, Den, au Lee chipukizi, alikuwa ametimu umri wa miaka ishirini tu na alikuwa karibu miaka miwili tangu amalize shule. Yeye, kama dada yake, alikuwa na Maisha ya utotoni wenye furaha, lakini ukweli ulianza kumdhihirisha kwamba baba yake alikuwa na maisha magumu sana yaliyopangwa kwa ajili yake, sio kwamba hakuwa amefanya kazi maisha yake yote kabla na baada ya shule. Hata hivyo, kulikuwa na wakati wa mchezo wa kandanda na tenisi ya mezani na wasichana kwenye densi za shule wakati huo.
Hayo yote yalikuwa yamemalizika sasa na vile vile matarajio yake ya maisha ya ngono, sio kwamba kulikuwa na mengi ya kujivunia - busu adimu tu na papasa la nandra, lakini sasa hakuwa na kitu kwa takriban miaka miwili. Den angeondoka kwenda jiji, ikiwa angekuwa na kidokezo chochote cha kufanya alipofika huko, lakini hakuwa na tamaa pia, isipokuwa kufanya ngono mara nyingi.
Homoni zake zilikuwa zikicheza naye kwa kiwango ambacho mbuzi wengine walikuwa wakionekana kumvutia, ambayo ilimtia wasiwasi.
Sio chini sana, aligundua kuwa atalazimika kuoa, ikiwa anataka kuwa na uhusiano wa kawaida na mwanamke.
Ndoa, hata ikiwa inakuja na gharama ya kuwa na watoto, ilikuwa ikianza kuonekana kuwa ya kupendeza.
Binti Lee, anayejulikana kama Din, alikuwa msichana mzuri sana wa miaka kumi na sita, ambaye alikuwa ameacha shule wakati wa kiangazi, akiwa amesoma miaka miwili chini ya kaka yake, ambayo ilikuwa kawaida katika eneo lao. Sio kwa sababu hakuwa mwerevu sana, lakini kwa sababu wazazi na wasichana wenyewe walidhani kuwa kuanzisha familia zao mapema, ilikuwa bora zaidi. Ilikuwa rahisi pia kupata mume wakati msichana alikuwa na umri chini ya miaka ishirini kuliko yule aliye na umri zaidi ya hiyo. Din alikubali ‘hekima’ hii ya jadi bila swali, licha ya mashaka ya mama yake.
Alikuwa pia amefanya kazi awali na baada ya shule maisha yake yote na labda ngumu kuliko kaka yake, ingawa asingeweza kuona hivyo, kwani wasichana walikuwa karibu watumwa kila mahali.
Din, hata hivyo, alikuwa na ndoto. Yeye aliota kuhusu uhusiano wa kimapenzi, ambapo mpenzi wake angempeleka Bangkok, ambapo angekuwa daktari na atatumia siku nzima kununua na rafiki zake wa kike. Homoni zake pia zilikuwa zikimsumbua, lakini tamaduni yao ya kienyeji ilimkataza kukubali, hata kwa yeye mwenyewe. Baba yake, kaka na hata mama pia, labda, wangempa maficho, ikiwa wangemkamata hata akitabasamu kwa mvulana kutoka nje ya familia.
Alijua hilo na alikubali bila swali pia.
Ilikuwa ni mpango wake kuanza kutafuta mume mara moja, kazi ambayo mama yake alikuwa ameshajitolea kusaidia, kwa sababu wanawake hao Lee alilijua kuwa ni bora kutimizwa haraka iwezekanavyo, ili kuzuia hatari yoyote ya aibu inayotokea kwa familia.
Kwa jumla, wana-Lee walikuwa familia ya kawaida katika eneo hilo na walifurahi kuwa hivyo. Waliendelea na maisha yao ndani ya vizuizi vya tabia mbaya za mitaa na walidhani hiyo ni sawa na sahihi, hata ikiwa watoto wawili walikuwa na ndoto za kutoroka kwenda jiji kubwa. Shida ilikuwa kwamba ukosefu wa tamaa ambao ulikuwa umekuzwa kwa watu wa mlimani kwa karne nyingi uliwarudisha nyuma, jambo ambalo lilikuwa zuri kwa serikali la sivyo vijana wote wangepotea zamani mashambani na kuingia Bangkok na kutoka huko kwenda nchi za kigeni kama Taiwan na Oman ambapo mshahara ulikuwa bora. Walakini, uhuru kutoka kwa shinikizo ngumu ya wenzao ulikuwa wa kuvutia.
Wasichana wengi wadogo walikuwa wamechukua safari kwenda Bangkok hata hivyo. Baadhi yao walikuwa wamepata kazi nzuri, lakini wengi walikuwa wameishia kufanya kazi katika tasnia ya ngono ya miji mikubwa na kutoka hapo, wachache walikuwa wamesafiri hata zaidi nje ya nchi na hata nje ya Asia. Kulikuwa na hadithi nyingi za kutisha kuhusu kuzuia wasichana wadogo kuchukua njia hiyo na walikuwa wamejaribu sana kwa Din na mama yake pia.
Bwana Lee alipenda maisha yake na aliipenda familia yake, ingawa hakukubali hayo nje ya mipaka ya nyumba yake na hakutaka kuwapoteza kwa ugonjwa ambao ungeanza kumwathiri wakati alikuwa bado ni kijana tu.
Bwana Lee mzee (ingawa alijua kuwa vijana wengine wasio na heshima kijijini walimwita Lee Mbuzi wa Kale) alikuwa mzuri katika ujana wake na alikuwa amejiandikisha kupigania Vietnam ya Kaskazini mara tu alipomaliza shule. Waliishi mpakani na Laos, kwa hivyo Vietnam ya Kaskazini haikuwa mbali, na alijua kuhusu mabomu ambayo Wamarekani walikuwa wameangusha huko na Laos na alikuwa anataka kufanya bidii yake kukomeshwa.
Alikuwa amejiunga na harakati za kikomunisti na kwenda Vietnam kwa mafunzo ya kupigana. Watu wengi ambao alikuwa akifanya nao mazoezi walikuwa kama yeye, nusu wachina, lakini wamechoshwa na nguvu za kigeni zinazoingilia mustakabali wa watu wa nchi yake. Hakuweza kuelewa ni kwanini Wamarekani wanaoishi maelfu ya maili mbali walijali ni nani alikuwa madarakani katika sehemu yake ndogo ya ulimwengu. Hakuwahi kuwa na wasiwasi ni rais gani waliyemchagua.
Walakini, kama ilivyotokea, hakuwahi kupata nafasi ya kupiga risasi kwa hasira kwa sababu alipigwa na marisau kutoka kwa bomu la Amerika wakati alikuwa akisafirishwa kutoka kambi ya mazoezi kwenda uwanja wa vita siku yake ya kwanza nje ya kambi ya buti. Vidonda vyake vilikuwa vinauma sana, lakini si vya kutishia maisha, ingawa vilikuwa vinatosha kumtoa nje ya jeshi, baada ya kupona kiasi cha kuruhusu kuondoka hospitalini. Alikuwa amegongwa juu ya mguu wa kushoto na kipande kikubwa zaidi, lakini vipande vidogo vidogo vilikuwa vimepiga tumbo lake, ambalo sasa alidhani linaweza kuwa chanzo cha usumbufu wake. Hiyo pia ilikuwa chanzo cha uvumi kwamba alikuwa amepigwa risasi.
Alikuwa amerudi nyumbani akiwa na kilema kibaya na fidia ya kutosha kununua shamba dogo, lakini kwa kuwa mguu wake ulikuwa mbaya, alikuwa amenunua shamba na kundi la mbuzi na akazalisha na kuuza badala yake. Ndani ya mwaka mmoja baada ya kurudi nyumbani, mguu wake ulipona na alikuwa ameoa msichana mzuri wa mtaani ambaye alikuwa akimjua na kumpenda maisha yake yote. Yeye pia alikuwa anatoka asili ya kilimo, na walikaa kwa maisha ya furaha, lakini duni.
Kila siku ya juma tangu wakati huo, isipokuwa Jumapili, Bwana Lee alikuwa amechukua kundi lake la mbuzi kwenda nyanda kulisha na wakati wa kiangazi, mara nyingi alikuwa akikaa usiku katika moja ya kambi ya muda alizokuwa nazo hapa na pale, ambazo alikuwa amejifunza kutengeneza jeshini. Alitazama nyuma wakati huo kwa hamu, kama siku za furaha, ingawa asingeita hivyo wakati huo.
Hakukuwa na wanyama wa kuwinda milimani tena, isipokuwa wanaume, kwa sababu chui wote walikuwa wameuawa zamani kwa matumizi ya tasnia ya dawa ya Kichina. Bwana Lee alikuwa na hisia tofauti kuhusu hayo. Kwa upande mmoja alijua kuwa ilikuwa aibu, lakini kwa upande mwingine hakuwa na hamu ya kulinda mbuzi wake kutoka kwa chui wanaowinda kila usiku. Wakati ugonjwa ulimpata wiki moja au zaidi iliyopita, alikuwa mchungaji wa mbuzi kwa karibu miaka thelathini, kwa hivyo alijua milima vizuri jinsi watu wengi walijua bustani yao.
Alijua ni maeneo gani ya kuepuka kwa sababu ya mabomu ya ardhini na pakiti za strychnine zilizoangushwa na Wamarekani katika miaka ya sabini na alijua ni maeneo yapi yaliyotakaswa, ingawa wanajeshi wa kuondoa mabomu ya kutegwa ardhini walikuwa wamekosa kuondoa moja au mbili kwani mbuzi wake mmoja alikuwa amegundua mwezi mmoja tu hapo awali. Ilikuwa ni aibu juu yake, ingawa maiti yake haikupotea na kifo chake kilifika haraka wakati jiwe lililoondolewa liliposababisha mgodi kulipuka na kurusha kichwa chake angani.
Ilikuwa mbali sana kubeba mzoga wake kwenda nyumbani, kwa hivyo Bwana Lee alikuwa ametumia siku chache kwenye milima akijilafua wakati familia yake ilikuwa na wasiwasi kuhusu yeye kurudi shambani.
Bwana Lee alikuwa mtu mwenye kuridhika. Alifurahia kazi yake na maisha ya nje, na alikuwa amepatanishwa kwa muda mrefu na ukweli kwamba hatakuwa tajiri au kwenda nje ya nchi tena. Kwa sababu hii, yeye na mkewe sasa walikuwa na furaha kuwa na watoto wawili tu. Aliwapenda wote wawili kwa usawa na aliwatakia mema, lakini pia alifurahi kwamba walikuwa wameacha shule ili waweze kufanya kazi wakati wote kwenye shamba, ambapo mkewe alilima mimea na mboga na alifuga nguruwe watatu na kuku kadhaa.
Bwana Lee alikuwa anafikiria ni kwa kiasi gani angeweza kupanua shamba lake kwa msaada huo wa ziada. Labda wangeweza kusimamia kuku wengine kadhaa, nguruwe chache za ziada na labda shamba la mahindi matamu.
Aliamka kutoka kwa njozi yake, “Je! Ikiwa itakuwa ni mbaya, Tope? Sijataja hii hapo awali, lakini nilizimia mara mbili juma hili na nikakaribia mara mbili au tatu zaidi. ”
“Kwa nini hukuniambia hivi hapo awali?”
“Sawa, unajua, sikutaka uwe na wasiwasi na usingeweza kufanya chochote kuhusu hilo, je ungeweza?”
“Hapana, sio kibinafsi, lakini ningekufikisha kwa shangazi yako mapema na labda ningejaribu kukupeleka kuonana na daktari.”
“Ach, unanijua, Matope. Ningekuwa nimesema, “Wacha tusubiri kujua nini shangazi atasema kabla ya kutumia pesa zote hizo”. Lazima nikubali kujisikia mwenye nguvu wakati mwingine ingawa nina hofu kidogo kuhusu nini shangazi atasema kesho. ”
“Ndio, mimi pia. Je! Kweli unahisi vibaya?”
“Wakati mwingine, lakini sina nguvu hata kidogo. Nilikuwa na uwezo wa kukimbia na kuruka pamoja na mbuzi, lakini sasa mimi huchoka ni kuwachunga tu!
“Kuna jambo kulihusu, nina hakika nalo.”
“Angalia, Paw,” ambalo lilikuwa jina lake la kufikiria la kipenzi kwake kwani lilimaanisha ‘Baba’ kwa Kithai, “watoto wako langoni. Unataka kuwaleta kwenye hii sasa? “
“Hapana, umesema ukweli, kwanini uwahangaishe sasa, lakini nadhani shangazi atanituma kesho alasiri, kwa hivyo waambie tutakuwa na mkutano wa familia wakati wa chai na lazima wawepo.
“Nafikiri nitalala sasa, nahisi nimechoka tena. Mate ya shangazi ilinitia moyo kwa muda, lakini imechoka. Waambie niko sawa, lakini mwulize Den achunge mbuzi kesho kwa ajili yangu, je utamwambia? Sio lazima awapeleke mbali, chini tu kwenye kijito ili waweze kula magugu ya mto na kujipatia kinywaji … Haitawaumiza kwa siku moja au mbili.
“Unapopata dakika kumi, unaweza kunipikia chai yako maalum, tafadhali? Ile iliyo na tangawizi, anise na viungo vingine… ambayo itanitia moyo kidogo… Ah, na tikiti chache au mbegu za alizeti… labda unaweza kumwuliza Din anipasulie? ”
“Na kikombe cha supu? Unayoipenda… ”
“Ndio, sawa, lakini ikiwa nimelala, weka tu juu ya meza na nitakunywa ikiwa baridi baadaye.
“Hamjambo watoto, nitalala mapema usiku wa leo, lakini sitaki muwe na wasiwasi, niko sawa. Mama yako anaweza kuwapa maelezo. Nina ugonjwa fulani, nadhani. Usiku mwema nyinyi nyote.
“Usiku mwema, Paw,” wote walijibu. Din alionekana kuwa na wasiwasi haswa huku akimwangalia Bwana. Lee kwanza akirudi nyuma na kisha wakaangaliana.
Huku Bwana Lee akilala pale kwenye giza tulivu, alihisi mwili wake ukiuma hata zaidi, kama vile jino lililoharibika huwa linaleta shida kitandani usiku, lakini alikuwa amechoka sana hivi kwamba alikuwa amelala usingizi kabla ya chai yake, supu na mbegu kuletwa kwake.
Nje, kwenye meza kubwa iliyo na mwangaza nusu, watu wengine wa familia hiyo ndogo walijadili shida ya Bwana Lee kwa sauti za utulivu, licha ya ukweli kwamba hakuna mtu angeweza kuwasikiliza ikiwa wangeongea kwa sauti kubwa.
“Je! Paw atakufa, Mama?” aliuliza Din karibu kutiririkwa na machozi.
“Hapana, mpendwa, la hasha,” alijibu, “angalau… “Sidhani hivyo.
1 2 SHIDA ZA FAMILIA YA LEE
Kwenye mtindo wa kawaida wa nchi, kila mtu hulala pamoja katika chumba kimoja ndani ya nyumba: Mama na Baba walikuwa na godoro kubwa, watoto walikuwa na moja kila mmoja na vitanda vitatu vilikuwa na vyandarua vyao vya kuzuia mbu, na walipoamka asubuhi, kila mtu alitoka kitandani pole pole ili asimuamshe Heng.
Walijua kuwa kuna kitu kibaya, kwa sababu kawaida alikuwa wa kwanza kuamka na kutoka hata katika asubuhi yenye baridi kali. Walichungulia kupitia chandarua cha mbu kwenye uso wake uliofifia na kuonekana kuwa na wasiwasi, mpaka Mama akawatoa nje.
“Din, tufanyie neema, mpendwa. Sipendi sura ya baba yako, oga haraka sana, na uende uone ikiwa shangazi ana chochote cha kutuambia, utafanya hivyo? Msichana mzuri. Ikiwa bado hayuko tayari, kwa sababu tumeamka mapema, najua hiyo, mwulize ikiwa angeweza kufanya bidii kwa mpwa wake mpendwa, enda sasa, kabla uchelewe?”
Din alianza kulia na kukimbia kwenda kuoga. “Samahani, mpenzi, sikukusudia kukuudhi!” akamfokea binti yake mgongoni.
Alipofika nyumbani kwa shangazi yake dakika kumi na tano baadaye, Mganga huyo mzee alikuwa ameamka na amevaa, ameketi juu ya meza kubwa mbele ya nyumba, akila supu ya mchele.
“Habari ya asubuhi Din, nimefurahi kukuona, unataka bakuli la supu? “Ina ladha ya kupendeza!” Da aliwapenda sana wajukuu wake na haswa Din, lakini aliposikia alichotaka kuuliza, hakuweza kupinga kusema kwamba mama yake alikuwa akiuliza mengi kuhusu utambuzi sahihi wa ugonjwa wa babake ndani ya saa ishirini na nne.
“Huyo mama yako! Sawa, tutaona ni nini tunaweza kufanya… Paw wako anaonekana mbaya, sivyo? ”
“Ndio, shangazi Da, ni mweupe kama maiti, lakini hatufikiri kama amekufa bado… Mama alikuwa akienda kumchoma kwa pini wakati nilipoondoka ili kuona ikiwa atasonga kwa uchungu, lakini sikungoja kujua. Sitaki Paw afe, Shangazi Da, tafadhali mwokoe. ”
“Nitafanya kila niwezalo, mtoto, lakini wakati Buddha akiita, hakuna mtu ulimwenguni ambaye anaweza kusema” Hapana “, lakini tutaona ni nini tunaweza kufanya. Njoo na mimi.”
Da aliongoza njia kuelekea patakatifu pake, akawasha mshumaa na kufunga mlango nyuma yao. Alikuwa na matumaini kwamba Din angeonesha nia kwa ‘njia za zamani’ wakati alikuwa bado mchanga ili amfundishe, kwa sababu alijua kwamba atahitaji mrithi siku moja, ikiwa kazi hiyo ingekaa katika familia ya Lee.
Alimwonesha mkeka sakafuni wa mgeni aliye na jambo la kuuliza na Din akaketi chini, kisha akatembea kuzunguka kibanda akinung’unika sala na kutamka maneno ya kiuchawi na kuwasha mishumaa kadhaa zaidi, kabla ya kukaa mbele ya Din, ambaye alikuwa akiangalia mikono yake iliyokuwa kwenye paja lake.
Da alimtazama mpwa wake, akahisi kutetemeka kidogo mwilini mwake, akatazama mikono yake iliyokuwa kifuani kwa sekunde kadhaa kisha akamtazama Din tena.
“Umekuja kutafuta ushauri kuhusu mtu mwengine? Tafadhali uliza swali lako? ” alisema Da, lakini kwa sauti nzito, nyeusi, yenye kunguruma ambayo hakuna mtu aliyewahi kusikia nje ya kibanda kile.
Mabadiliko yalimshtua Din, kama ilivyokuwa wakati shangazi yake alipopatwa na kichaa na kuruhusu roho nyingine kuchukua udhibiti wa mwili wake. Muda mfupi uso wake ulibadilika, ingawa ulibadilika, mwili wake wote ulibadilika kiajabu, kwa njia ile ile ambayo mwigizaji au mwigaji anaweza kubadilisha tabia yake kulingana na tabia ya mtu anayemwiga, lakini ilikuwa zaidi ya hapo. Ilikuwa kana kwamba roho ya Da ilikuwa imebadilishwa na ya mtu mwengine, ambayo ilimfanya sio tu aonekane tofauti lakini awe na tofauti pia.
Din alimtazama Mganga huyo mzee ambaye hakuwa shangazi yake tena.
“Shaman, baba yangu ni mgonjwa sana. Ninahitaji kujua shida ni nini na ni nini tunaweza kufanya nini kuihusu. ”
“Ndio, baba yako, yule unayemwita ‘Paw’.”
Mtu huyo, shangazi yake alikuwa akisikika kama mtu wa kiume kwa wakati huo, aliweka mkono kwenye kila kifungu ambacho Heng alikuwa ameacha siku iliyopita na kumfunga macho ya shangazi yake. Kulikuwa na kile kilichoonekana kwa Din kama mkatizo kidogo na kimya ambacho kilikuwa kirefu, hivi kwamba angeweza kusema angesikia mchwa wakitembea kwenye sakafu ngumu ya matope.
Din alikuwa amehudhuria vikao kadhaa kama hivo hapo awali, ingawa hakuwahi kushuhudia kitu kizito kama hiki. Alikuwa ameuliza kuhusu malalamiko ya maumivu ya tumbo mara moja, na kuhusu hedhi yake miaka michache iliyopita na hivi maajuzi alikuwa ameuliza ikiwa ataoa hivi karibuni. Hakuogopa mazingira hayo, lakini matokeo tu, lakini alijua kwamba angeweza kukaa na kusubiri na kutazama, kwani aliiona inavutia.
Mganga huyo akafungua pole pole kifungu cha kwanza kilichokuwa na jiwe, akachunguza kwa uangalifu, akainusa na kuirudisha kwenye jani lake la ndizi, kisha akachukua jani lililokuwa na moss na kunusa hiyo, kabla ya kuibadilisha hiyo kwenye mkeka uliokuwa mbele yake.
Mganga huyo alimtazama Din kwa uangalifu na, baada ya dakika chache, akazungumza.
“Huyo unayejali ni mgonjwa sana. Kwa kweli alikuwa karibu sana kufa wakati alitoa sampuli hizi, lakini bado hajafa… Baadhi ya viungo vyake vya ndani, haswa vile vinavyohusu kusafisha damu viko katika hali mbaya sana… Vile unavyoviita, nadhani, kidelies katika lugha yaThai, vimeacha kufanya kazi kabisa na ini inadhoofika haraka.
“Hii inamaanisha kwamba kifo kiko karibu. Hakuna tiba inayojulikana. ”
Mganga huyo alitetemeka tena na sura ikarejea kwa mzee Shangazi Da, ambaye alipepesa macho mara kadhaa na kujikunja kidogo kana kwamba anavaa mavazi ya kubana ya zamani na kusugua macho yake.
“Haikuwa habari njema, sivyo mtoto? Unajua kwamba wakati ninapopagawa, siwezi kusikia kila kitu kila wakati, lakini nilisikia kidogo na ninaweza kuona kwa uso wako kuwa baba yako inamwendea vibaya. ”
“Roho alisema kwamba Paw hakika atakufa hivi karibuni, kwani hakuna tiba ya magonjwa ya figo na ini…”
“Samahani, Din, unajua kwamba nampenda sana baba yako… Angalia, nitakuambia nini, nimejifunza ujanja kadhaa kwa miaka mingi mbali na kupagawa. Hebu tuangalie sasa… Ndio, jiwe… angalia ni wapi baba yako alitema mate? Hakuna alama! Hiyo inamaanisha hakuna chumvi kwenye mate yake, hakuna chumvi, hakuna madini, hakuna vitamini, hakuna chochote, ni maji tu.
“Sasa, kivumwani,” aliinusa kutoka mbali kisha akaileta karibu na pua lake. “Iko Sawa! Nusa hii! ” Alimshikia Din ili anuse, lakini Din alisita kunusa mkojo wa baba yake. “Endelea, haitakuuma!” Da alisema. Din alifanya kama alivyoombwa.
“Hakuna, harufu, harufu tu ya moss”.
“Sawa kabisa! Mkojo wa wanaume unanuka kama mkojo wa paka ikiwa utaifunga, lakini ya Baba yako haina hiyo harufu. Kwa hivyo, hakuna nyama ndani yake ya kuoza. Kwa hivyo, damu ya Baba yako ni maji pia.
“Huwezi kuishi kwa muda mrefu na maji kwa damu unaweza? Jaribu kuwa na busara, sivyo? Damu yako inachukua uzuri wote kuzunguka mwili, lakini baba yako hana chochote, na ndio sababu yeye ni dhaifu kila wakati!
“Enda nyumbani sasa, uone ikiwa tumechelewa sana, na ikiwa bado yuko nasi rudi na unichukue kwa pikipiki yako hiyo. Enda sasa na fanya haraka! ”
Din alitoka mlangoni na kukimbia kurudi nyumbani.
Wakati Din alikuwa ameenda kumwangalia baba yake, Da alijitayarisha kuondoka, kwani alijua moyoni mwake kuwa Heng alikuwa bado hajafa, sio kabisa, hata hivyo. Alichagua mimea kadhaa na kuiweka kwenye begi, akamwaga maji kwenye uso wake na kufunga nywele zake na kitambaa cha kichwa kwa sababu ya mtiririko wa safari inayokuja ya pikipiki. Kisha akatoka nje kumsubiri mpwa wake.
Din aliwasili dakika chache baadaye katika wingu la vumbi.
“Haraka Shangazi, Mama anasema njoo haraka, kwa sababu yuko karibu kufariki.”
Da alisimamisha pikipiki yake vizuri, kama ilivyofaa kwa mwanamke na wakaondoka na nywele ndefu za Din zikipiga piga uso wake wenye mikunjo kwa uchungu na akijaribu kuzikwepa. Mara tu walipofika, Da alishuka haraka, kwa maana alikuwa mtu mahiri ingawa alikuwa mzee sana, na akaingizwa ndani ya nyumba.
“Asante kwa kuja haraka, Shangazi Da, yuko juu kwenye chumba cha kulala.”
“Ndio, nadhani angekuwa kitandani na sio na mbuzi wake wapenzi!” Aliinua chandarua na kukaa kwenye sakafu ya mbao karibu na kichwa chake. Kwanza aliangalia ngozi yake, kisha nywele na midomo na mwishowe akafumbua macho yake na kuyachungulia.
“Mmm, naona… nioneshe miguu yake!” Wan aliharakisha kufunua miguu ya mumewe, kisha Da akainama kuzibana na kuchunguza kwa karibu.
“Mmm, sijawahi kuona kesi kubwa kama hii ya ukosefu wa madini kwenye damu jinsi hii hapo awali. Je! Unanipa ruhusa ya kuwaambia watoto wako nini cha kufanya kwa sasa? Naam nitarudi hivi karibuni, inuia kichwa cha mumeo kwa kuongeza mito michache, nitatuma Din kukusaidia wakati Den akinisaidia nje. ”
“Ndio, shangazi, bila shaka. Chochote cha kumsaidia mpendwa wangu Heng. ”
“Sawa, hebu tuone tunaweza kufanya nini?” na kwa hayo aliinuka na kushuka chini.
“Din nenda ukamsaidie mama yako, Den andamana nami, lazima sisi sote tuchukue hatua haraka na kwa usahihi.”
Din alianza kazi haraka na Den aliuliza ni nini anaweza kufanya kusaidia.
“Nenda ukaniletea jogoo yako mwenye nguvu zaidi! Haraka, kijana! ”
Aliporudi akiwa na ndege kwenye mkono wake, Da alimchukua kutoka kwake. “Sasa funga mbuzi wako mwenye nguvu kwenye mti vizuri sana hivi kwamba hataweza kusonga hata inchi - kukaa au kusimama ni sawa kwangu.”
Wakati Den aliondoka haraka, Da alikuwa amekaa pembeni ya meza, akakata koo ya jogoo, akamwaga damu yake ndani ya bakuli, akautupa mwili usiokuwa na uhai ndani ya kapu la mboga kwenye meza na kisha akaharakisha kwenda ghorofani.
“Din,” alisema wakati alipowasili, unayo maziwa ya mbuzi, au maziwa ya aina yoyote kwenye friji? Ikiwa sivyo, chukua mtungi uende uchukue maziwa freshi, tafadhali, msichana. ”
Hakuhitaji kuambiwa afanye haraka, alienda haraka.
“Sawa, Wan, ameamka?”
“Bado, shangazi, nusu na nusu.”
“Sawa, funga pua lake kwa kubana na nitamwaga damu hii kwenye koo lake.” Alifinya taya yake iliyokuwa amefunga na kidole gumba na kidole cha kati ili kuifungua, akasukuma kichwa chake nyuma na kumimina damu ya kuku kwenye koo lake. Da alikisia, kutokana na jinsi ambavyo Heng alitema damu hiyo kama gari la petroli iliyowekwa dizeli, kwamba karibu nusu yake ilikuwa ikienda kwa njia sahihi.
Heng akafumbua macho yake kidogo.
“Nyinyi wachawi wawili wazee mnanifanyia nini?” akanong’ona, “Hiyo ilikuwa mbaya!”
“Ah, nilifikiri hivyo,” alisema Da, akimimina zaidi, “ina madini mengi, anahitaji kuachishwa kupewa.”
Din alipofika alisema, “Maziwa freshi, bado yana joto kutoka kwa Maua, mbuzi wetu bora.”
Da alichukua, akaichanganya 50-50 na damu iliyobaki na kumimina kwenye koo la Heng kama hapo awali na matokeo sawa, lakini akaanza kukataa kidogo.
“Angalia hiyo!” akasema, “ameshakuwa na nguvu tayari! Heng anajaribu kupigana nasi, anakataa. Labda hajapotea kabisa bado!
“Sawa! Wan, unaendelea kunywa maziwa, lakini weka nusu ya kile kilichobaki. Nitarudi baada ya dakika chache. ”
Akashuka ghorofani na kumwita Den.
“Je! Mbuzi huyo yuko tayari?”
“Ndio, shangazi, yuko huko.”
“Sawa, njoo nami.”
Da alilikata kwenye mshipa wa damu katika shingo ya mbuzi akitumia kisu kali na akatoa mililita kadhaa ya damu
“Angalia jinsi nilivyofanya hivyo, kijana? Jaribu kukumbuka, kwa sababu nadhani itabidi ufanye kila siku kuanzia sasa. ”
Wote wawili hao walikwenda ghorofani ambapo walishangaa kuona Heng akiongea na mkewe na binti yake kama mgonjwa wa hospitali anavyoweza kufanya baada ya kupewa dawa ya kuganda mwili - dhaifu na mwenye kusita, lakini madhubuti.
Da alichanganya damu ya mbuzi nusu na nusu na maziwa yaliyosalia, lakini akampa vitu vizuri kujaribu kwanza.
“Oh, shangazi, hiyo ni mbaya! Ah, mpenzi… ”
“Jaribu hii basi,” alisema, akimpa glasi ya kinywaji chekundu.
“Ndio… hiyo ni nzuri kabisa… Ni nini? Ninaweza kuhisi inanifanyia vizuri tayari. ”
Heng alikunywa kwa hamu.
“Ni, er, mchanganyiko wa maziwa na mimea… Ni nzuri? ”
“Ndio, shangazi, nzuri sana… unaburudisha sana. Kuna nyingine zaidi? ”
Wan alimtazama Mganga huyo mzee ambaye alitikisa kichwa. Wan akamwaga glasi nyingine na kumsaidia mumewe kunywa.
“Ah, ninafurahi, Heng,” alisema Da, “nadhani kwamba katika hii mchanganyiko wa maziwa tumepata suluhisho la shida yako, ingawa nina hakika kwamba tunaweza kuiboresha zaidi bado. Labda tunaweza kupata viungo vingine vya kubadilisha ladha mara kwa mara, ili isiwe ya kuchosha, unajua. ”
“Ndio, shangazi, nilijua kuwa utasuluhisha shida yangu.”
“Chochote kwa familia yangu, ilikuwa furaha yangu kuweza kusaidia,” alijibu na kumpa tabasamu la kweli, la nadra, lenye joto.
Alichanganya damu iliyobaki na maziwa na mimea mingine ndani ya nusu lita ya maziwa na kisha akasema:
“Heng, nadhani unapaswa kupumzika sasa. Angalia, hapa kuna mchanganyiko wa maziwa zaidi ya baadaye na nitaonyesha familia yako jinsi ya kukutengeneza huko chini sasa, sawa? Usijali. Nipigie simu ikiwa unanihitaji. Kwaheri kwa sasa na ufueni ya haraka. ”
Mara tu kila mtu alipoketi vizuri kwenye meza kubwa ya bustani, na Wan alikuwa amempa kila mtu vinywaji vya matunda na maji baridi, Da alichukua udhibiti wa mkutano wa familia.
“Kama nilivyosema hapo awali, sijawahi kuona kesi mbaya kama hii, lakini inaonekana kwamba uzoefu wangu na Mwongozaji wa Roho wameniongoza kuagiza suluhisho sahihi.
“Hata hivyo, hadi sasa, tumetumia tu kile unaweza kuita” rasilimali za dharura “. Wacha tukabiliane nayo, tumempa Heng damu ya wanyama ambao hawali vitu sawa na sisi wanadamu tunavyokula, kwa hivyo atakuwa bado anakosa viungo muhimu.
“Tunachohitaji kufanya ni kumpatia damu ya mara kwa mara na ya kila siku kutoka kwa wanyama ambao hula kile wanachokula wanadamu. Chakula kinafanana zaidi ndivyo itakayokuwa bora kwa Heng.
“Sasa, sisi sote tunajua kwamba sio kila mtu anakula haswa kile mwili unahitaji kila siku, kwa hivyo tunaweza kudhani kwamba Heng hatahitaji hiyo pia, lakini ikiwa tutampa damu ya kuku tu, atakosa mengi na sehemu yake tu ambayo ni ‘kuku’ itastawi na kuishi vizuri.
“Vivyo hivyo ikiwa atakunywa damu ya mbuzi tu, kwa sababu nyasi haziwezi kuwa bora kwa watu kwa muda mrefu.”
“Kwa hivyo, unasema nini, Shangazi Da?” aliuliza Den, “Kwamba tunahitaji kumtafutia damu ya nyani?”
“Naam, hiyo ni mwelekeo wa kile ninachosema, ndio, Den, lakini nyani pia hawali kile tunacyokula, sivyo?”
Aliruhusu kile alichokuwa akisema kieleweke vizuri. Din alielewa wa kwanza.
“Unamaanisha, shangazi, kwamba Baba atahitaji kupewa damu ya binadamu kila mara?”
“Ndio, Din, hiyo itakuwa njia rahisi zaidi kufanya na labda ya pekee ya muda mrefu. Ikiwa huwezi kupata damu ya binadamu kila siku, utahitaji kumpa damu nyingi kutoka kwa aina mbali mbali ya wanyama ili itoshane na lishe ya wanadamu. Kwa mfano, nguruwe hula sana kile tunachokula, lakini hawali matunda mengi na hawali nyama ya nguruwe.
“Nadhani unaweza kuweka” nguruwe maalum wa kutoa damu ” kwa minajili tu ya Heng na kuwalisha chakula haswa ili kutengeneza damu inayofaa na kuiongeza na damu kutoka kwa wanyama wengine, lakini tena, itakuwa kazi ngumu. Unaweza kutengeneza mchanganyiko wa damu ya kuku, mbuzi, nguruwe, mbwa na paka na kuiweka kwenye jokofu, lakini hakuna mtu aliyewahi kufanya hivyo awali kulingana na ufahamu wangu… matokeo hayatabiriki kabisa.
“Suluhisho ni wazi kama pua kwenye nyuso zenu na ni damu ya mwanadamu.
“Tulikagua sampuli za baba yako angalau saa saba mapema na bado ushahidi ulikuwa wazi.
“Baba yako hana damu!
“Hakuna hata kidogo!
“Hata tone moja!
“Nitakuonesha.” Da aliingiza mkono kwa begi lake la begani na kutoa moss iliyofungwa kwenye jani la ndizi. “Hii ni sampuli ya mkojo wa baba yako. Tazama. ” Aliiwasha moto. “Moto unalipuka kidogo kutokana na unyevu wake, lakini ona, hakuna rangi katika moto, kwa hivyo hakuna vitamini, hakuna chumvi, kwa hivyo hakuna chochote katika damu. Ana maji tu kwenye mishipa yake, hata ikiwa bado ni nyekundu.
“Tunaweza kumtoa damu baadaye na kuangalia hiyo, ikiwa ungependa. Ikiwa alikuwa na damu halisi, moss ingekuwa imekauka kwa sasa na ingeonyesha rangi wakati inawaka.
“Vivyo hivyo kwa jiwe, angalia! Heng alitema mate hapa, lakini hakuna pete ya chumvi, hakuna chochote, kwa hivyo tena, maji tupu. Baba yako hana damu ndani yake.
“Hata tone!”
“Je! Hiyo ni mbaya, Shangazi Mganga?” aliuliza Den.
“Mbaya? Mbaya? Kijana, mtu hawezi kuishi bila damu!
“Ninakupenda sana, Den, lakini unaweza kuwa mjinga wakati mwingine! Ngono tu kwenye ubongo, nadhani, kama wavulana wote wa umri wako!
“Na ni ‘shangazi’ tu nje ya patakatifu.
“Baba yako amegeuka kuwa hayawani… amekuwa akiuma yeyote kati yenu hivi maajuzi?”
“Hapana, shangazi, lakini labda amekuwa akiuma mbuzi, tusingejua kuhusu hilo,” alijibu Den.
“Ah, hii ni mbaya sana, mbaya sana kwa kweli. Nimesikia kesi kama hizi, lakini sijawahi kuona moja katika… eeh… uzoefu… uzoefu wangu mkubwa. ”
“Wow,” Den alisema, “Baba amegeuka kuwa mnyonyaji damu wa Pee Pob? Subiri hadi nitakapowaambia rafiki zangu! Heng - Pee Pob! Hiyo ni nzuri! ”
“Je! Atakufa hivi karibuni?” aliuliza Din.
“Tunajaribu kumwokoa, Din, tutafanya kila tuwezalo, lakini hiyo inamaanisha kuwa huwezi kumwambia mtu yeyote. Den! Basi mwafahamu? Usimwambie mtu, mtu yeyote kabisa, wewe kijana mjinga!
“Una uhakika kuwa kijana huyo ni Lee, Wan?” Alimtupia Wan macho ya tuhuma, ambaye pia alikuwa akimtazama kwa dharau nyingi huku akiungana na mwanamke huyo mzee ambaye alikuwa ameokoa maisha ya mumewe anayekufa.
“Kwa hivyo, ndiyo hii. Hizo ndizo chaguzi zako. Hatimaye, ni uamuzi wako - nyinyi nyote wanne - kwa kuwa italazimika mtafute ‘dawa’ na Heng atalazimika kutumia maisha yake yote yaliyosalia kwani hakuna tiba ya hali hii. “
Da aliegemea moja ya vigingi vya paa na kufumba macho yake kana kwamba alikuwa akifunga kitabu baada ya kumaliza sura. Familia ilimtazama na kisha wote wakaangaliana wakijiiuliza ni vipi watajiondoa katika hali hii.
Wakati Shangazi Da akionekana kuwa amesinzia au hata amelala, wale wengine watatu walijadiliana kuhusu ni nini inayofuata wanapaswa kufanya.
“Sawa,” Wan alisema, “hatuwezi kupata damu nyingi kutoka kwa wenyeji, tutaweza kweli? Wengi wao hawawezi hata kukusaidia chochote, na damu je! Na hatuwezi kumudu kununua kutoka kwao. ”
“Tunaweza kuwakamata watalii na kutoa damu yao kuweka kwenye chupa na kisha kuhifadhi kwenye friji…” alisema Den.
“Huwa hatupati watalii wengi hapa, tunapata kweli, Den?” alisema mama yake kwa kutoa sauti ya mluzi kwa ulimi wake.
“Tunaweza kujaribu mchanganyiko wa damu ya wanyama tofauti na tunaweza kutoa damu kwa kila mwezi,” Din aliingilia kati.
“Mmm, sijui ni kiasi gani cha damu mtu anaweza kutoa kwa mwaka, lakini naona lita sita ni nyingi sana kwangu - wazo nzuri ingawa, mpendwa.”
“Labda ndugu na jamaa wengine wa familia yetu watayarishwa kutoa damu mara kwa mara, baba yako anapendwa sana hapa…”
“Tunaweza kujitolea kununua damu yote kutoka kwa watu wanaokufa,” Den alipendekeza.
“Lazima utoe damu mwilini kabla ya kufa, nadhani, mpendwa, na moyo utakuwa umesimama na hakuna kitu cha kusukuma damu nje.”
“Tungeweza kuwaning’iniza kwa miguu yao na kuweka bomba kwenye koo zao… au mioyo yao… au zote mbili?”
“Ninaelewa, kwa hivyo wakati mama mzee mpendwa wa mtu fulani anapokufa na kila mtu ana majonzi kuhusu hayo, unapendekeza kukimbia huko kabla hajapoa na kuuliza ikiwa tunaweza kumfunga miguu na kumwaga damu yake kwenye ndoo ili baba yako anywe baadaye, eh?
“Je! Unafikiri hiyo inaweza kuchukuliwa aje?”
“Tunaweza kuuliza iwapo tunaweza kuchukua kiasi fulani kabla ya kufa…”
“Hata usipendekeza kitu kibaya na cha kijinga kama hicho!”
“Na watoto wachanga je!… Labda hapana, eh? ” alisema Den kisha akanyamaza, baada maoni yake yote kukataliwa hadi sasa.
“Kwa muhtasari, basi, hadi sasa tunayo kwanza, kukusanya damu kutoka kwa wanafamilia na pili, tengeneza mchanganyiko wa damu ya wanyama, ambapo hakuna hata moja ambayo tuna hakika kwamba itafanya kazi.
“Kuna kitu kingine chochote?”
“Tunaweza… hapana, labda sio…” alisema Den.
“Haya, mlete njia, ya kijinga au la,” mama yake alisema, “hatuna njia ingine na tunapaswa kuzingatia kila chaguo.”
“Sawa, ninaweza kuwa Muislam… kisha ninaweza kuoa wake wanne na hiyo ingeweza kutoa wafadhili wengine wanne wa damu… na ikiwa wana, sema, watoto wanne kila mmoja, basi hao ni wafadhili wengine kumi na sita na…”
“Ndio, sawa, Den, asante kwa hiyo! Laiti nisingeuliza sasa… Jambo lingine, utakuwa unapendekeza kwamba dada yako aendelee kwenye mchezo huo na atoe malipo kwa damu lita moja! ”
Din alitahayari sana kwa wazo hilo na alishtuka kwamba mama yake alikuwa amesema pia, lakini Den alikuwa akitikisa kichwa kwa mawazo hadi Wan alipompiga teke.
“Kwa kadiri ninavyoona, tuna shida mbili zaidi ambazo hata hatujazingatia,” alisema Din. “Shangazi Da alisema kweli, Baba anapaswa kuidhinisha mpango wetu kwa sababu lazima anywe vitu hivyo na tunahitaji kitu cha kesho.”
“Labda tunaweza kutumia mchanganyiko wa maziwa ya mbuzi kesho, kwa kuwa Baba yako alionekana kupendeleahayo kuliko ladha ya kuku, lakini ndio, umesema kweli, lazima tufanye kitu cha kudumu zaidi hivi karibuni. Tunaweza kumwuliza Shangazi kuhusu hilo baadaye. Kwa baba yako, atalazimika kula kile tunachompa na kushukuru kwa hiyo, mpaka awe na nguvu ya kutosha kutatua mahitaji yake mwenyewe ya lishe, lakini nina hakika atashukuru kwamba ulimfikiria. ”
Wakati hao watatu walikuwa wamezama kwenye mawazo yao ya faragha kwa dakika chache, Da ‘aliamka’.
“Je! Umeweza kupata maoni yoyote mapya, au niseme suluhisho?”
“Hapana, shangazi,” Wan alikiri, “Den alikuwa na mawazo machache ya kufikiria, lakini hayakuwa yanawezekana. Kwa bahati mbaya, tumesalia na mapendekezo yale yale uliyotoa saa kadhaa zilizopita. ”
“Ndio, nilifikiri kwamba ndivyo utakavyosema, lakini kusema ukweli kabisa, hii sio shida rahisi kusuluhisha. “Pia, mimi sijafanikiwa kupata wazo kwenye tafakari yangu, lakini tayari inaelekea jioni na nimechoka, kwa hivyo mmoja wenu watoto anipe lifti kwenda nyumbani na tunaweza kulala tukifikiria cha kufanya?”
Walisubiri Den arudi kabla ya kula, wakiangalia wanyama, wakioga kwa zamu na kukaa pamoja siku ikielekea kumalizika kabla ya kulala mapema, kwani wote walikuwa wamechoka kiakili. Walakini, ukweli wa mambo ni kwamba hakuna hata mmoja wao alitaka kwenda ghorofani pekee yake kwa kuwa kuna mnyonyaji damu huko juu, kwa hivyo walipendelea kwenda pamoja.
Wan hakutaka hata kulala naye, lakini alihisi kuwa wajibu wake kufanya hivyo, haswa kwa sababu yeye ni mkubwa, aliongoza njia, mshumaa mkononi na watoto wakijificha nyuma yake wakitemeka.
Walisimama kwenye kitanda cha ndoa na kutazama. Heng alikuwa amekaa wima kitandani, ngozi yake iliyoparara na macho yenye rangi ya matumbawe yaking’aa gizani.
“Habari za jioni, familia!” alisema kwa sauti ya chini, iliyodhoofika.
Wote watatu waliingia kwenye vitanda vyao, lakini hawakuweza kutoa macho yao yaliyoangalia Heng, ambaye hakuwahi kusonga, lakini alitazama yalioko mbele yake.
1 3 PEE POB HENG
Walipoamka asubuhi, baada ya kulala hatimaye kutokana na uchovu, Heng alikuwa amefunikwa kabisa na blanketi na mto juu ya kichwa chake.
Kila mtu aliinuka na kushuka ghorofani kwa haraka iwezekanavyo, wakipita karibu na kitanda cha baba yao kwa haraka.
“Wow, Mama, ulimwona baba jana usiku?” aliuliza Den. “Macho yake na ngozi yake nzuri iliangaza chumba, lakini ilikuwa macho yake, sivyo? Awali macho yake yalikuwa rangi nyeusi na nyeupe kama yetu, lakini sasa yana rangi nyekundu na waridi. Lazima iwe ni kwa sababu ya damu hiyo yote, nadhani. ”
“Sijui, mpendwa wangu, lakini nadhani umesema kweli. Ni bora upate nyingine zaidi na uende na dada yako kutafuta maziwa zaidi. Unakumbuka jinsi shangazi yako alipata damu? ”
“Ndio, Mama, ingawaje nitaichukua kutoka kwa mbuzi tofauti, ili kumruhusu yule wa awali kupona?”
“Ndio wazo nzuri, Den. Tumia mbuzi tofauti kila siku kwa damu na Din anaweza kufuata utaratibu wake wa kawaida wa kukamua. Kwa wakati huu, maziwa yote ya mbuzi ni ya baba yako, sawa? Anahitaji zaidi kuliko sisi na hatutaki apate njaa katikati ya usiku, sivyo? ”
“Hapana, Mama, hakika sivyo! Ilinichukua muda mrefu kupata usingizi jana usiku. Niliogopa sana kwamba baba angeenda na kuanza kutembea, labda akitafuta chakula - au mtu. ”
“Usijali kuhusu mambo kama hayo kwa sasa, Den. Mimi niko karibu kuliko wewe, kwa hivyo ataniendea kwanza, lakini ikiwa utaona gunia la ngozi lililodhoofika, lisilo na damu kitandani mwake, ondoka. Vivyo hivyo ukiona macho manne mekundu yakikuangalia kutoka nyuma ya chandarua chetu asubuhi moja. ”
“Hakika, Mama! Nitaenda kuchukua damu hiyo mara moja. Din yuko wapi? ”
“Sijui, labda tayari ameanza. Endelea na kazi yako na nitaenda kumchukua Shangazi Da kwa pikipiki - nadhani bado tutahitaji msaada kwa baba yako. Wewe na dada yako subirini nirudi kabla ya kwenda kumuona, sawa? ”
“Ndio, Mama, hauitaji kuniambia mara mbili, lakini tufanye nini ikiwa atashuka hapa?”
“Sidhani atafanya hivyo… alikuwa amelala usingizi mzito wakati niliamka kitandani, lakini hatutakaa sana hata hivyo. Ikiwa ataamka, usimruhusu akubusu asubuhi njema. ”
Wan alirudi dakika kumi baadaye na Da, ambaye alikuwa amekaa kwenye meza yake mwenyewe akingojea ziara isiyoweza kuepukika kutoka kwa mtu katika kaya ya Heng. Waliporudi, Heng alikuwa hajashuka, Din alikuwa amelete maziwa na Den alikuwa karibu tayari.
“Sawa,” alisema Da, “kwa sasa napendekeza 50-50 ya maziwa na damu ya mbuzi na kijiko kimoja cha basil, nusu ya dhania na uweke hiyo kidogo. Koroga mzuri na itakuwa tayari. Mpe nusu lita asubuhi na vile vile wakati wa kulala. Hiyo inapaswa kuwa ya kutosha kwa sasa. Oh, na usimpe vitunguu yoyote, ni mbaya sana kwa wanyonyaji damu! Twende juu tukamwone sasa. ”
“Kabla hatujaenda juu, Shangazi Da, nastahili kukuambia kuwa jana usiku alikuwa ameketi wima kitandani akiangaza kama taa akiwa na ngozi iliyofifia, na macho ya rangi ya waridi na kiini cha macho chekundu. Lo, na wakati aliongea nasi! Ah, Buddha yangu! Sijawahi kusikia kitu kama hicho. Alisema ‘habari za jioni, familia’ kwa sauti ya ajabu na ya kina… ilikuwa ya kutisha sana. ”
“Usijali hayo kwa sasa… twende tukamwone.”
Walikwenda ghorofani na chupa yao ya mchanganyiko wa maziwa na kuingia chumbani. Madirisha yote yalikuwa yamefungwa, kwa hivyo ndani ilikuwa giza-nyeusi. Wan akatoka nje tena, akachukua mshumaa kutoka kwa kishikizi chake, akaiwasha na kiberiti kiichokuwa kikining’inia kwenye kamba iliyokuwa karibu na kuingia tena kwenye chumba kuungana na Da, ambaye alikuwa amejitosa karibu na kitanda alicholala Heng.
Taa ya mshumaa haikufunua chochote kipya, kwa hivyo wanawake hao walifunga chandarua cha mbu na kukaa pande zote za kitanda. Wan alivuta mashuka nyuma na akafunuliwa akilala, mgongoni, akiwa uchi, mikono imenyooshwa kama Yesu msalabani, macho yamefumbuliwa, duara mbili nyekundu kwenye mlozi wa rangi ya waridi zilizowekwa kwenye barakoa mzuka, isiyo na usemi, midomo yake, na michirizi miwili midogo iliyozunguka kinywa chake.
Wan alimtazama Da kwa maswali, ambaye alikuwa akimsoma mgonjwa wake. Aliweka nyuma ya mkono wake kwenye paji la uso wake na hakushangaa kuipata ikiwa na joto la kawaida.
“Umeshindaje leo, Heng?” aliuliza mkewe.
“Njaa… hapana nina kiu,” alisema, maneno hayo yakitoka mdomoni mwake kama miamba inayoteremka chini ya mlima ikiteleza.
“Sawa, mpenzi wangu, amka na ukae basi. Tumekuletea mchanganyiko mzuri wa maziwa. ”
Wanawake hao walimpangia tena mito, wakamsaidia kukaa wima na kisha kumfunika kwa blanketi.
“Kunywa hii, mpendwa wangu,” alisema Wan, “ni ladha ambayo uliipenda zaidi jana.”
Da alimimina kadhaa kwenye kinu na akamwekea mrija ndani yake. Heng alikunywa glasi mbili za kioevu hicho chenye rangi ya waridi lililo na povu la kijani kibichi la mimea na alionekana kuwa mchangamfu. Alijivuta kuketi wima na kutazama pande zote kana kwamba ilikuwa mara ya kwanza.
“Unapenda hiyo, eh, Heng?” aliuliza Da. “Ninaona kuwa wewe ni mchangamfu zaidi sasa kuliko wakati tuliingia. Je! Unafikiria kuwa utaweza kushuka chini leo? Mwanga wa jua unaweza kukufaa… unaonekana kuparara… hujazoea kukaa ndani, sivyo? ”
Heng alimtazama kana kwamba alikuwa akiongea lugha ya kigeni kisha akamtazama mkewe.
“Je! Unataka kwenda chooni, Heng? Imekuwa muda mrefu sasa, unajisikia sawa huko chini? Je! Unataka kwenda chooni sasa au nikuletee ndoo? ”
“Ndio, wazo nzuri, nataka kwenda kwenye choo huko chini, lakini kwanza nipe kinywaji zaidi cha mtikiso wa maziwa.”
Kwa kuwa hakuna hata mmoja wa wanawake alijua ni kiasi gani anapaswa kukunywa, walimruhusu anywe kadri alivyotaka na Heng alimaliza lita nzima.
Da alikaa na kutazama wakati Wan alimsaidia kuvaa. Wakati mtikiso wa maziwa ulipoanza kufanya kazi, Heng akawa mchangamfu zaidi.
“Njoo basi, mpenzi, hebu tuvae na twende chini.”
Wanawake walimshika mkono kila mmoja na kumsaidia mtu anayetetemeka kusimama. Alikuwa kama baiskeli lililo na gurudumu linaloyumba. Walipofika nje kwenye sakafu, alishtuka kidogo alipoona mwangaza mkali, lakini ndivyo mtu yeyote angefanya baada ya kukaa ndani kwa siku moja na nusu katika chumba chenye giza. Den na Din walimtazama baba yao akishuka ngazi kama mlevi akisaidiwa na shangazi yake na mkewe.
Waliogopa kwamba alionekana dhaifu na tofauti sana. Heng huwa mwembamba kila wakati, lakini sasa alikuwa dhaifu, mweupe kama theluji na mlozi mwekundu kwa macho. Walisonga wakati alipokaa kwenye meza ili kupumua.
“Den bado unayo miwani ile ya zamani? Nadhani baba yako anahitaji leo, kwa sababu macho yake ni nyeti kidogo. ”
Da alisema, “Je! Unaweza kumpeleka Heng chooni peke yako, Wan, au unataka Den akusaidie?”
“Hapana, nadhani ninaweza pekee yangu.”
Alimwongoza kwenda chooni, Heng akitumia mkono wake kukinga macho yake. Walipomrudisha mezani dakika kumi na tano baadaye, alionekana kuchoshwa na mwendo huo.
“ Din nenda ghorofani na ulete mito kadhaa, tafadhali? Baba yako atapumzika hapa leo kupata hewa safi na mwanga wa jua. Hajawahi kukaa muda mwingi ndani ya nyumba katika maisha yake, kwa hivyo mwili wake haujazoea. Angalia hali yake… ”
Wakati huo wote, Heng alikuwa akiangalia mzungumzaji moja hadi mwengine, lakini hakuonekana kuelewa mazungumzo hayo. Walimfanya akae starehe na matandiko na Den akatoa miwani ya jua iliyo na lensi-nyeusi, ambayo amekuwa akijivunia mwongo mmoja uliopita wakati ilikuwa ya mtindo.
Matokeo yake ni kwamba Heng alionekana kama ndege wa ajabu aliyesaidiwa na paa akiwa na glasi zake zilizofungwa kwa shuka nyeupe.
“Sawa, watoto, nadhani ni afadhali muende mkamuandalie baba yenu maziwa zaidi. Anaonekana kuwa na njaa sana leo na hiyo ni ishara nzuri. Inaonesha kuwa tunafanya kitu sawa! ”
“Unajisikia vizuri sana leo, Paw, sivyo?”
Wote walingoja majibu yake na kisha akatikisa kichwa, akionekana kama bundi. Den na Din waliachwa wakicheka, wakiona ugumu wa kulinganisha kiumbe kilichoko mezani na baba yao wa saa ishirini na nne tu iliyopita.
“Je! Unafikiri lazima nimpikie Heng chakula jioni hii, Shangazi Da?”
“Hakitamuumiza, ikiwa atakula, lakini sio mbadala wa mchanganyiko wa maziwa.”
“Heng, utataka kitu cha kula nasi baadaye?”
Heng alitikisa kichwa chake kila upande na kumtazama mkewe.
“Unapika nini usiku wa leo, Wan?” aliuliza Da.
“Kuku au nyama ya nguruwe… chochote anachopenda.”
Heng aliendelea kutazama mzungumzaji mmoja hadi mwingine kama mtu katika nchi ambayo haongei lugha hiyo.
“Kwanini usimuulize? Hajawa mjinga, au angalau sidhani kuwa amekuwa. ”
“Unataka kula nini jioni hii, Heng, nguruwe au kuku?”
Alimtazama kwa sekunde kadhaa kisha akasema:
“Mtoto…”
“Gani? Hata hivyo, Heng, huwezi kula watoto… haitakuwa sawa. ”
“Sio watoto wetu … Watoto wa mbuzi… Tuna kadhaa au la? ” alisema Heng
“Ndio, bado tuna wachache, lakini nilifikiri kwamba tungewaweka ili kuongeza idaidi ya mbuzi.”
“Mtoto mmoja tu.”
“Ndio, sawa, sawa, Heng, kwa kuwa wewe ni mgonjwa, nitakupikia nyama ya mtoto wa mbuzi leo usiku na sisi wengine tutakula nyama ya nguruwe.”
“Nataka yangu iliyo nadra, iliyochomwa, sio iliyowekwa viungo, Wan. Nina hamu ya kupata nyama, nyama nyekundu halisi. ”
Watoto walifarijika zaidi kuwa baba yao hakuwa na nia ya kula watoto wake bado.
Ilipoonekana kama Heng alikuwa amelala ili kungojea chakula cha jioni, Den alimwuliza mama yake ikiwa anafikiria kuwa atataka kula watoto wake siku moja.
“Ah, sidhani hivyo, Den, hata fanya hivyo ikiwa tutatosheleza hamu yake, sio kwamba tunajua ni nini hamu yake.”
“Shangazi Da, unafikiria nini kuhusu hali ya Heng?”
“Nadhani ni ya ajabu sana… ajabu kweli. Utagundua kuwa jana, Heng alikuwa akigonga Mlango wa Kifo, lakini sasa hali yake inazidi kuboreka kila saa, ingawa haonekani kuwa Heng yule yule ambaye sisi sote tulimjua na kupenda sana.
“Tutalazimika kuona jinsi huyu Heng mpya anavyotokea au labda tutapata yule wa zamani mara tu atakapozoea lishe yake mpya na kupona kutoka wakati alipokuwa bila damu halisi ndani yake.
“Nadhani kisio lako linaweza kutokuwa zuri kama langu, lakini nitakubali kwamba niko katika eneo jipya hapa na ninasubiri kuona jinsi mambo yatakavyokuwa, lakini nikiwa na mapendekezo kutoka kwa rafiki zangu wa Roho, ingawa mmoja alisema kuwa itakuwa vizuri kuua yeye tu na kumruhusu aanze maisha tena. ”
“Unafikiria nini kuhusu pendekezo hilo, Wan?”
“Mh, kusema ukweli pia, nadhani ni hatua kali, sivyo Shangazi Da?”
“Ndio, nakubali, nitakubaliana na wewe hapo, ndio sababu sijapendekeza, lakini bado ni chaguo, ikiwa mambo yatakuwa magumu.”
Katika mazungumzo haya yote, Heng alionekana amelala, lakini wanawake hao hawakumwangalia.
“Unadhani anaumwa, Shangazi Da?”
“Anaonekana kuwa na amani ya kutosha, sivyo? Anazungumza tena sasa na hajataja usumbufu wowote, kwa hiyo sitakuwa na wasiwasi sana kuhusu hali yake ya mwili, ningekuwa wewe, lakini unamjua vizuri kuliko mtu mwengine yeyote, kwa hiyo ni juu yako kutafuta ishara zozote ya mabadiliko ya akili na uniripoti ili tuweze kuzijadili. ”
“Sawa, Shangazi Da, nitafanya hivyo. Angalia, ikiwa una mambo mengine ya kufanya, usikubali tukucheleweshe. Watoto wamekuwa wazuri - wamechukua kazi zetu zote, ili niweze kukaa na Heng, lakini ikiwa unataka lifti ya nyumbani, ninaweza kukupangia hiyo. Sisi sote tunashukuru sana kwa msaada wako, Heng angekufa bila wewe na sote tunafahamu vizuri. Ikiwa kuna jambo ambalo tunaweza kukufanyia, unachotakiwa kufanya ni kusema. ”
“Ndio, asante, Wan, labda nitaenda nyumbani kwa saa chache, lakini ningependa kuona Heng akila chakula chake cha mtoto wa mbuzi, kwa hivyo ikiwa ningeweza kula nawe nyama ya nguruwe jioni hii, hiyo itakuwa bora.
“Kuhusu malipo, usijali kuhusu hayo kwa sasa. Heng ni mpwa wangu mpendwa na nisingependa kuona chochote kinatokea kwa yeyote kati yao, ikiwa nina uwezo wa kukizuia.
“Ninaweza kutembea kurudi nyumbani na ninaweza kurudi nikitembea kwa miguu… Unapendekeza kula saa ngapi? ”
“Saa moja hadi saa moja na nusu, kama kawaida na utakaribishwa zaidi.”
“Sawa, nitaondoka sasa, tutaonana saa moja. Kwaheri kwa sasa.”
“Kwaheri, shangazi Da, na asante tena kwa msaada wako wote.”
Wakati Da alikuwa ameondoka, Wan alihisi ajabu kuwa peke yake na mumewe. Ilikuwa ni mara ya kwanza tangu Heng ‘awe mgonjwa’, kwani Den alikuwa amewachukua mbuzi kwenda kwenye kijito na Din alikuwa anatunza shamba la mboga la familia. Wan alihitaji kumjulisha Den kwamba ilibidi achinje mbuzi mtoto mmoja kati ya wale waliokuwa wakikimbia na mama zao kwenye kundi, lakini hakuthubutu kumwacha Heng pekee yake. Din ndiye pekee yake ambaye angeweza kwenda, kwa hivyo ilibidi atumaini kwamba Din atarudi kwa chakula cha mchana, lakini mara nyingi alifanya hivyo, kwa hiyo Wan alikuwa na uhakika kabisa kwamba Heng atapata chakula chake.
Alijaribu kuzungumza naye na, kwa kuwa hakuna mtu alikuwa karibu kuwasikiliza, alitumia mapenzi.
“Mpenzi Heng, umeamka, mpenzi wangu? Sisi sote tumeamka… Nimekuwa na wasiwasi sana kukuhusu… tafadhali jibu ikiwa unaweza kunisikia. ”
“Kwa kweli naweza kukusikia wakati nimeamka, lakini nimekuwa nikisinzia mara kwa mara, Tope,” alisema kwa sauti yake mpya, ya chini, na inayonguruma. “Na nadhani nilikosa vitu vichache wakati huo. Kwa ujumla, ninajisikia vizuri zaidi, ingawa geni kidogo. Ninatarajia chakula cha jioni hata hivyo.
“Ni saa ngapi sasa?”
“Saa tano na arobaini na tano, tutapata chakula cha mchana muda mfupi kutoka sasa, unataka chakula chochote?”
Ni chakula gani?”
“Ah, saladi…”
“Bah, chakula cha sungura!”
“Lakini, ulikuwa ukifurahia sana saladi ya kijani kibichi, Heng…”
“Nilifurahia? Siwezi kufikiria hiyo na sikumbuki nikiipenda. ”
“Na omelette je?”
“Ndio, hiyo ni afadhali. Je! Unaweza kunitengenezea mchanganyiko wa maziwa? ”
“Ndio, bila shaka, mpendwa, sioni sababu ya kutofanya, nina mtikiso mingine hapa ambayo niliandaa kwa minajili ya chakula chako cha jioni baadaye.
“Tutampa Din dakika nyingine thelathini kuona ikiwa anarudi. Namuhitaji apeleke ujumbe kwa Den ili kukuchinjia mtoto mmoja wa mbuzi. ”
Baada ya chakula cha mchana, Din alichukua visu kadhaa, begi la nyama na chupa ya damu kwa kaka yake, ili aweze kutekeleza jukumu lake la kuchinja mbuzi, kisha Din akarudi kwenye eneo la mboga.
“Ulionekana kufurahia ile omelette, Heng, sivyo?”
“Ndio, ilikuwa nzuri sana, nyama nyingi, protini nyingi.”
Wan alikaa na Heng mchana wote, akikata mboga na kutengeneza mchuzi wa pilipili ya naam, lakini Heng hakusema neno lingine. Kwa kweli alikuwa kwenye siesta au labda mapumziko ya mchana baada ya chakula chake cha kwanza kigumu kwa siku kadhaa.
Din alikuwa wa kwanza kurudi alasiri na kikapu cha mboga na mimea ya saa ishirini na nne ijayo. Den alifika baadaye kidogo na akampa mama yake begi la nyama iliyochinjwa vizuri na chupa ya damu kutoka kwa yule mbuzi aliyechinjwa.
“Nitaenda tu kuitia chumvi ngozi hii, Mama, sawa? Nimekwaruza tayari kama Baba alivyonionesha. Nitarudi baada ya dakika ishirini. ”
“Hakuna haja ya kuharakisha, tuna muda mwingi. Uhakikishe kuwa umeoga baada ya kumchinja mbuzi huyo kabla ya kuja mezani. ”
“Ndio, Mama…”
“Mmm, mtikiso wa maziwa, nasikia harufu nzuri ya mtikiso wa maziwa…” Heng alikuwa akisisimua na kunung’unika.
“Ndio, Heng, mtikiso wa maziwa… Mud anakutengenezea mtikiso wa maziwa ya baadaye, lakini kwanza tutakula chakula cha jioni wakati shangazi yako atafika hapa.
Wan alimnong’oneza Din, “Ninaamini kwamba anaweza kunusa damu ya mbuzi au nyama. Angalia pua lake likitingizika kama ya mchawi. Ni nani angeamini juma moja lilopita kwamba tungeishi hivi? ”
Wan aliweka nyama ya ziada kwenye jokofu kisha akaweka kipande cha Heng mbali sana ili harufu ya damu isimsumbue na kuendelea na kazi zake. Heng akarudi kulala kama saa ya springi ambayo ilikuwa imeisha nguvu.
Katika mwendo wa saa kumi na mbili na dakika arobaini na tano, Wan alichukua mboga iliyokatwa na kuondoa kwenye maji, akaweka moto iliyokuwa kwenye ndoo waliyotumia kupika awali kwenye tofali la zamani la saruji kwenye meza na kuongeza vipande vingine vya makaa. Usiku wa leo watakula chakula ambacho watoto wanapenda sana - nyama ya nguruwe iliyochomwa.
Kifaa cha kuchoma nyama kilikuwa ya kawaida lakini kinafanya kazi vizuri. Ilikuwa ni ‘sahani’ ya chuma inayofanana na kifaa cha zamani cha kutengeneza juisi ya machungwa. Sufuria ilijazwa maji ya kuchemsha mboga na spaghetti ya mchele na kilele kilikuwa kuchoma nyama. Kwa kweli, kila mtu alipika chakula chake mwenyewe na kuongeza chakula cha ziada kwenye sufuria kubwa kwa minajili ya kila mtu mwengine, ili bado iwe chakula cha pamoja.
Wakati Da alipofika, sio mapema, saa moja na dakika kumi, Wan alimtuma Din kwenda kuchukua nyama kutoka kwenye jokofu chini ya nyumba. Wakati alikuwa ndani ya yadi kumi kufika kwenye meza, Heng ‘alianza kuwa mchangamfu tena, akitingiza pua lake.
“Mmm, mtikiso wa maziwa!”
“Hapana, Heng, mtikiso maziwa baadaye, sasa unapata kipande cha nyama ya mbuzi.”
“Mmm, nyama ya mtoto wa mbuzi, inapendeza, ni nadra…”
Da alifurahishwa sana na alikuwa akichukua maelezo ya akili.
Wakati Wan alipoweka nyama kwenye kifaa cha kuchoma Heng alivua glasi zake ili aone vizuri kwa kuwa taa ilikuwa inafifia haraka. Macho yake yaling’aa kama taa nyekundu ya moto kali na kuwafanya watoto watetemeke kwa hofu na kutoelewa.
Kila mtu huko angesema kwamba mboga zilizokuwa zinachemka na nyama iliyokuwa ikipikwa ilinukia vizuri, lakini ni Heng ndiye alizungumza kwanza.
“Mtoto wa mbuzi ananukia vizuri sasa! Usichome damu. Heng anataka nyama hiyo iwe ya ajabu… hapana mboga, inanuka vibaya. “
“Ndio, Heng, najua ni ya ajabu, lakini sio mbichi. Hii bado ni mbichi, lazima uipe dakika chache zaidi. ”
“Hapana, Tope, nitakula ikiwa hivi. Inanukia vizuri sana sasa, lakini kila dakika harufu hupungua. Nataka yangu sasa. ”
“Sawa, Heng, kula kwa njia yako mwenyewe. Je! Unataka mboga pamoja na vipande vyako vya nyama au tambi? ”
“Hapana, ni nyama tu, ninataka sungura, sio chakula cha sungura.”
Wan alichukua vipande viwili kutoka kwenye moto, akaweka moja kwenye sahani ya Heng na akampa.
“Ndiyo hiyo sasa, Paw, lakini bado inaonekana kuwa ya kutisha kwangu. Siku zote nyama yako ilikuwa ikipikwa vizuri kama ya sisi wengine. ”
Heng alichukua sahani, akaiweka kwenye pua yake na kuinusa, pua yake ikitikisika kama ya sungura. Kisha akaweka sahani kwenye paja lake, akachukua kipande kidogo kwa mikono yote miwili na kuipandisha puani tena.
“Inapendeza,” alisema, “imepikwa kupita kiasi, lakini ni mzuri sana.”
Heng hakugundua kuwa kila mtu alikuwa akichunguza kila hatua yake wakati akikata kipande cha nyama kidogo na kukitafuna kwa meno yake ya mbele. Wan angalau alimtarajia atoe kipande kizima cha nyama kwa mara moja. Kisha akashika kipande hicho kwa mkono mmoja na akachukua vipande vidogo vya nyama na mkono mwingine. Wakati alipofunua ndani ya nyama iliyo na damu, aliiweka kwenye mdomo wake na kunyonya.
Familia yake ilitazamana kwa mshangao mkubwa, kwa kuwa macho yake mekundu na waridi yalitazama nyama kama mwewe.
“Je! Kuna shida?” aliuliza kwa kuelekeza kichwa kwa haraka kwa upande wa mkewe.
“Hapana, Heng, hakuna shida. Ni nzuri tu kukuona unakula chakula nzito tena, ni hayo tu. Tunafurahi tu kwa ajili yako, sivyo, kila mtu? ”
“Ndio,” wote waliitikia kwa kauli moja, lakini Da alikuwa na mashaka yake, ingawa hakuwa tayari kuwaambia wengine kwa wakati huo.
“Sawa! Hiyo ni sawa basi, “alisema Heng na kurudi kuchukua chakula chake kwa furaha ya wazi.
Heng alitumia dakika thelathini kamili kula nusu ya kipande cha nyama na kisha akaanza kwenye mfupa, ambao aliuifanya iwe safi na kisha akainyonya ikawa kavu. Wengine waligundua ilikuwa ngumu kuendelea kula chakula chao wenyewe, matokeo yake ni kwamba sufuria ilichemka ikawa kavu na nyama ikachomeka mara kadhaa, kwa hivyo chakula chao kiliharibika ingawa walikula hata hivyo, wasiwe wa kupoteza chakula.
Alipomaliza kipande cha kwanza, Heng alipangusa mdomo wake kwa nyuma ya mkono wake kisha akalamba na kunyonya ukawa safi. Anayemtazama anaweza kudhani kwamba Heng alikuwa ameachiliwa tu baada ya miaka kadhaa katika kifungo cha faragha katika kambi ya mateso kwa chakula cha mkate na maji. Hakuna hata mmoja wao aliyewahi kuona mtu yeyote anayefurahia chakula chao sana.
“Je! Unataka kipande kingine, Paw,” aliuliza Din.
Heng alishika shuka lililokuwa kwenye mabega yake na kuipepeta kwa jaribio la kujiweka sawa zaidi na Den aliokoa sahani kutoka kwenye paja lake kabla haijaanguka.
“Tunasubiri hii ishuke kwanza,” alisema Heng, “halafu nile nyingine. Chakula kizuri sana. Heng anapenda sana. ”
Tena alimtazama mama yake na alijua alimaanisha nini. Heng alikuwa akiongea lugha yaThai na hakuna mtu aliyewahi kumsikia akiwa mbaya hivyo hapo awali, ingawa lugha yake yaThai ilikuwa haijawahi kuwa kamilifu kwa sababu alikuwa na wazazi wa Uchina.
Wakati watu walianza kuchukua chakula chao wenyewe na Heng alikuwa ametulia tena, ikaja sauti fulani ya kunyamba kutoka upande wake. Kila mtu alijua kilichotokea, lakini kwa kuwa na adabu, wote walijifanya kwamba hawajasikia. Halafu ikaja sauti nyngine na harufu mbaya.
Wan na Da tu walithubutu kumtazama Heng ambaye alikuwa na tabasamu pana chini ya glasi zake nyeusi.
Den alianza kucheka. Kimya mwanzoni, lakini hakuweza kuishikilia na kisha Din akaambukizwa kicheko.
“Tulieni, watoto! Baba yako hawezi kujizuia. Ni mgonjwa, ”alisema Wan. “Chakula kizito lazima kimeteremka moja kwa moja kwenye mwili wake.”
Walakini, Den na Din hawakuweza kujidhibiti. Heng alikaa tu huku uso ukiwa umeridhika. Dakika chache baadaye, wakati harufu haikupungua, Wan alizungumza na Den:
“Mchukue baba yako kwenda chooni, mpeleke wewe Den, ili ajisafishe? Ikiwa kuna shida yoyote, piga kelele tu na nitakuja kumsaidia.
“Heng, weka chupi yako ndani ya kapu la kufulia, nitazipanga kesho.”
Walipoondoka, Wan alisema:
“Sawa, jamani! Ah, unaelewa nini kwa hiyo, Shangazi Da? ”
“Ajabu, sivyo? Lakini tabia ya Heng inanikumbusha ile ya ndege. Siwezi kabisa kuizungumzia kuhusu, lakini jinsi alivyokuwa amekaa pale kama aliyetundikwa na jinsi alivyokula kisha akajisadia haja kubwa baada ya kula… Ndege hufanya hivyo - nadhani wanyama wengi hufanya pia, lakini unaangalia kuku kwenye yadi yako. Siwezi kuiondoa akilini mwangu kwamba alikuwa akikaa pale kwenye shuka lake na miwani baada ya kula kipande hicho. ”
“Kwa hivyo, haufikiri kwamba yeye hakuweza kujizuia? Nina wasiwasi kidogo kuhusu kitanda chetu… tulinunua godoro mpya tu wiki chache zilizopita… itakuwa aibu, sivyo? Unafikiri itakuwa sawa kumtia ndani ya ghalani hadi tuhakikishe? ”
“Hapana, usijali! Hata ndege hawezi kujisaidia katika kiota chao, ingawa unaweza kutaka kumweka katika nepi hadi tuelewe vizuri kinachoendelea … Au suruali nepi ya kuzuia ikiwa itaendelea, lakini italazimika uend mjini kununua kdhaa. ”
Heng aliporudi na Den, alionekana kuwa na huzuni, na hata kuona aibu.
“Uko sawa, Heng?” aliuliza mkewe.
“Ndio, ilikuwa ajali. Usijali. Hakuna tatizo. Hakuna tena leo. Nenda kitandani sasa. ”
“Ndio wazo nzuri. Shangazi Da, na mtikiso wake wa maziwa? ”
“Nadhani anapaswa kunywa kabla ya kulala. Usijali kuhusu kitanda chako kipya, hakuchafua awali, kwa hiyo sidhani kwamba atafanya hivyo usiku wa leo pia, lakini nisingependa aamke katikati ya usiku akitafuta chakula, ikiwa ningeishi naye nyumbani. ”
“Hapana, labda uko sahihi. Den, mkalishe babako pembeni ya meza kwa dakika. Din, ulete glasi ya mtikiso huo wa maziwa, tafadhali? ”
Alipokunywa huo mtikiso na hakukuwa na sauti za ajabu au harufu mbaya, Wan aliwaambia watoto wampeleke baba yao kitandani.
“Nitaamka hivi karibuni kuhakikisha kuwa yuko sawa, lakini nadhani atalala sasa.”
“Sawa, sawa, sawa, Shangazi Da, hiyo ni muhimu, eh? Sasa tuna mtu ndege katika kaya! “Unafikiria nini kuhusu hayo?”
“Sina uhakika bado, Wan, lakini mzaha wako unaweza kuwa karibu na ukweli kuliko unavyojua. Tutalazimika kungojea tuone.
“Wacha tuone ikiwa anataka kuhamia kusini wakati wa baridi kwanza.”
Wan hakuwa na hakika kama Da alikuwa akifanya mzaha au la, kwa hivyo alitabasamu kidogo na kutumaini halingeweza kueleweka kwa urahisi, lakini alijua kweli kwamba haitakuwa hivyo kwa Shangazi Da, Mganga.
Alikuwa na wasiwasi, lakini basi ni nani hawezi kuwa katika hali hiyo?
Конец ознакомительного фрагмента.
Текст предоставлен ООО «ЛитРес».
Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию (https://www.litres.ru/pages/biblio_book/?art=66225880) на ЛитРес.
Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.